در این آیه به سه نکته اساسی اشاره شده که منطق اسلام را در مورد جنگ کاملا روشن می سازد.

1-با جمله «قاتلوا فی السبیل الله »؛ « درراه خدا جهاد کنید»، هدف اصلی جنگ های اسلامی را روشن می سازد که جنگ به خاطر انتقام جویی ، جنگ به خاطر جاه طلبی و ریاست ، جنگ به خاطر کشور گشایی ، جنگبای بدست آوردن غنایم و تصرف و اشغال سرزمین های دیگران همه از نظر اسلام محکوم است، تنها اسلحه به دست گرفتن و به جهاد پرداختن در صورتی صحیح است که در راه خدا و گسترش قوانین الهی یعنی حق و عدالت و توحیو و ریشه کن ساختن ظلم و فساد و انحراف بوده باشد.

2-در مورد اینکه باچه کسانی باید جنگید جمله«الذین یقاتلونکم»؛«با آنها که با شما مقاتله می کنند»، صراحت دارد تا طرف مقابل دست به اسلحه نبرده و به مقاتله و مبارزه نپرداخته مسلمانان نباید پیشدستی کنند(به استثنای موارد خاصی که در آیات جهاد به آن اشاره شده).

ضمنا از این آیه استفاده می شود که هرگز غیر نظامیان (مخصوصا زنان و کودکان) نباید مورد حمله واقع شوند چه این که آنها به مقاتله بر نخاستند و بنابراین مصونیت دارند. به همین جهت است که می بینیم پیشوای بزرگ اسلام علی بن ابیطالب (ع) به سربازانش دستور می دهد:

«لا یقاتلوهم حتی یبدؤکم فانکم بحمد الله علی حجه و ترککم ایاهم حجه اخری لکم»؛« به آنها حمله کنید تا انها حمله کنند، زیرا شما پیرو حق هستید و بر آنها حجت دارید، و آغاز به جنگ نکردن ، خود دلیل دیگری بر حقانیت شما است».

3- ابعاد جنگ نیز با جمله« لا تعتدوا» ؛ «از حد تجاوز نکنید»، مشخص شده است. چه اینکه جنگ در اسلام برای خدا و در راه خداست، و راه خدا هیچگونه تعدی و تجاوز نباید در آن باشد، و لذا اسلام برخلاف جنگ های عصر ما رعایت اصول اخلاقی فراوانی را در جنگ توصیه می کنند مثلا: افرادی که اسلحه به زمین گذارده و کسانی که توانایی جنگ را از دست داده اند و یا اصولا قدرت بر جنگ ندارند همچون پیر مردان ، و زنان و کودکان نباید مورد تعدی قرار بگیرند، باغستانها و درختان را نباید از بین ببرند،و از مواد سمی برای زهر آلود کردن آب های آشامیدنی دشمن ( جنگ شیمیایی و میکروبی ) نباید استفاده کنند.

علی (ع) فرمود:«هنگامی که به یاری پروردگار لشگر دشمن را شکست دادید کسانی را که فرار می کنند نکشید، و مجروحان را به قتل نرسانید، آزار و ناراحتی زنان را فراهم سازید، هر چند بزرگان را دشنام دهند و به شما ناسزا بگویند».