در هنگامی که حضرت علی کودک بود،قحطی بزرگی در مکه رخ داد.شرایط سخت

و دشواری در آن شهر حکم فرما شد.بطوریکه خانواده ابوطالب عموی بزرگوار پیامبر

که در کودکی سرپرستی او را به عهده داشت نمی توانستند به راحتی روزگار خود

را بگذرانند و تامین روزی کنند.به همین جهت پیامبر(ص) از عموهای ثروتمند خویش

تقاضا کرد تا فرزندان متعدد ابوطالب را به نزد خود برده قدری از مشکلات وی را بکاهند

خود نیزدر نخستین گام علی(ع) را به عنوان فرزند خوانده خویش پذیرفت و او را به

منزل خود برد تا در آنجا و در خانه پیامبر رشد و نمو نماید.بدین ترتیب علی (ع) در کنف

حمایت و تحت تعلیمات پیامبر بزرگوار اسلام رشد و نمو نمود و پرورش یافت و بزرگ شد.

بعد از آنکه حضرت علی(ع)به خانه پبامبر وارد شد همیشه و همه جا یار و یاور او بود.وصفات

و خصایل حضرت در وجود او تبلور می یافت و به تعبیری می توان حضرت علی (ع) را آینه

تمام نمای پیامبر نامید.این دوستی و همدلی تا جایی پیش رفت که علی (ع) را یار

همیشگی پیامبر نامیدند.او مطیع بی چون و چرای پیامبر بود و هیچگاه از او دوری نجست

و به راهی جز راه پیامبر گام ننهاد و عمر شصت و سه ساله خویش را وقف پیامبر و تعالیم

او نمود.