زندگینامه امام حسن مجتبی(ع)

در پانزدهمین شب رمضان سال سوم هجری نوزادی در مدینه به دنیا آمد که شباهت فراوانی به پدربزرگ خویش رسول خدا داشت. رسول خدا در مسافرت بود که کودک به دنیا آمد، حضرت فاطمه (س) و همسرش حضرت علی(ع) با خانواده خویش منتظر بازگشت پیامبر بودند تا از سفر بیاید و نام کودک را انتخاب کند.

بعد از اینکه رسول خدا از سفر بازگشت دستور داد تا گوشفندی را ذبح نمایند و طفل را عقیقه کنند، سپس گوشت او را بین فقیران و تهیدستان تقسیم نماید.

القاب این امام همام را تقی، مجتبی ، سبط اکبر، امیر و... ذکر نموده اند. کنیه آن حضرت را ابو محمد و پیامبر او را ابا محمد می نامیده است.

در روزگار تولد امام حسن (ع) که امکانات و اسباب و ادوات پزشکی هنوز پیشرفت نکرده بود امکان اینکه طفلی در شش ماهگی بدنیا بیاید و زنده بماند بسیار کم بود.به همین جهت تولد این امام و آن پیامبر هر کدام معجزه ای از جانب خداوند به شمار می رود.

او نه تنها از سوی پدر بلکه از از سوی مادر به عبد المطلب و از هر دو سو علی نیز به هاشم منسوب می گردید از آنجائیکه حسن به جد بزرگوارش بیش از پدر شباهت داشت رسول خدا می فرمود:« حسن از آن من است و حسین از آن علی است ».